‘Lanke, hoe ben je in dit vak terechtgekomen?’, vragen mensen me regelmatig. Mijn antwoord is vrij simpel, namelijk dat ik geboren ben als eeneiige tweeling. Zo werd ik natuurgeneeskundige. Maar wat heeft het een met het ander te maken?
Als tweeling ben ik geboren met een natuurlijk aanvoelend vermogen.
Als mensen mij vragen hoe ik in mijn vak terecht ben gekomen, vragen ze eigenlijk hoe het kan dat ik altijd weer de juiste oplossing voor hun klacht vind. Dat komt omdat er meer is dan de wereld van de ratio, de wereld die we kunnen zien en aanraken.
Mijn tweelingzus en ik hebben tot ons vijfde jaar niet hoeven leren praten. We communiceerden woordeloos met elkaar en voelden elkaars behoeften haarfijn aan. Zo gaf ik haar een appel als zij er behoefte aan had. De gangbare manier van communiceren tussen mensen snapte ik niet. Ik zag dat mensen vaak heel andere dingen zeiden dan hoe ze zich vanbinnen voelden. Ik paste me aan maar raakte daardoor ook de relatie met mijn intuïtie wat kwijt. Ik deed een academische studie in Wageningen om te proberen via de wetenschap de wereld beter te begrijpen en werd ecoloog.
Het kantelpunt kwam toen ik allerlei chronische klachten ontwikkelde. Postnatale depressies, gebitsontstekingen, blaasontstekingen en Niet Aangeboren Hersenletsel (N.A.H.). Al die tijd was mijn zus er ook. We konden (en kunnen) altijd alles tegen elkaar zeggen. We zijn een spiegel voor elkaar, omdat we zo op elkaar lijken. Het gaf me allerlei inzichten dieik kon gebruiken om gezonder te worden.
Na een H.B.O-opleiding energetische natuurgeneeskunde kon ik deze inzichten combineren en tot een methode omvormen.De kern van mijn werk is echter mijn invoelende vermogen, dat ik als eeneiige tweeling van nature heb meegekregen. De grote rijkdom is nog steeds de band met mijn tweelingzus.Dank je wel zus, voor alle reflectie!
Liefs van Lanke
P.s. De bijgevoegde foto is van mijn tweelingzus, niet van mij
