‘Weet je wel wat je je vader hebt aangedaan toen je van huis wegliep?’
😔 Die opmerking kwam hard binnen. Mijn vader was net overleden. Ik zat midden in de rouw.
En toen kwam deze onverwachte opmerking van een familielid. Ik was vijftien toen ik van huis wegliep. Zoiets doe je niet zomaar.
Natuurlijk raakte het me 💔 Schuldgevoel kwam naar boven. Mijn verdriet om mijn vader werd dieper. Ik kan hem niets meer vragen – hij is er niet meer.
Wat volgde, was een stroom van emoties, herinneringen en vragen.
Want ja, mijn vader en ik hadden in de jaren nadat ik van huis weggelopen was een warme band opgebouwd. Er was heling gekomen dacht ik.
En toch bleef ik zitten met die ene opmerking en het gevoel dat mij iets kwalijk werd genomen.
Het bracht me bij een diepere vraag:
Kun je iemand iets kwalijk nemen?
En: Wat doet dat eigenlijk met jouzelf, als je iemand iets kwalijk neemt?
Of het nu gaat om mijn keuze als tiener, of om die pijnlijke opmerking nu – in beide gevallen zijn er gevoelens van schuld, boosheid of onbegrip.
Die emoties zijn menselijk. Maar ze kunnen je ook gevangenhouden.
Iemand iets kwalijk nemen kan voelen alsof je de controle terugpakt.
Je wijst een schuldige aan en dat lucht misschien op.
Maar het zorgt er ook voor dat je blijft hangen in spanning. Je lichaam blijft alert op het negatieve, je emoties zijn negatief en kosten energie. Met andere woorden: ‘kwalijk nemen’ gaat gepaard met stress, de oorzaak van vele chronische klachten.
🧠 Wat we meestal niet beseffen, is dat onder dat ‘kwalijk nemen’ vaak oude pijn ligt, ervaringen uit onze eigen jeugd die nog steeds meespelen. En als die blijven sudderen, kunnen ze opeens weer naar boven komen.
💡 In onze nieuwste podcast duiken mijn dochter Nieke en ik dieper in dit thema.
Wat zit er allemaal onder iemand iets kwalijk nemen?
En hoe kun je ermee omgaan op een manier die jou rust brengt – in plaats van stress? 🤍
🎧 Beluister de aflevering hier!
Laat me weten wat het bij je oproept.
Herken je dit ook?
