De jaarlijkse opwarmer voor het carnaval in Rijsbergen is de ‘Bonte avond’. Het omvat 10 voorstellingen met een variëteit aan sketches van spraakmakende gebeurtenissen en personen uit Rijsbergen van het afgelopen jaar. De club spelers kwam zo positief en ontspannen over dat ik aan de productie van de avond wilde meewerken. Vroeger heb ik veel kleding zelf gemaakt, daarom kwam ik op het idee dit najaar bij de naaiclub voor de ‘Bonte avond’ te gaan: Stikleutig. Zo’n 10 jaar geleden zou ik dit nooit gedaan hebben.
Ik was onzeker en had het gevoel dat ik bij geen enkele groep hoorde. Ik durfde me in een groep ook niet te laten horen. Ik voelde me immers ‘anders’. Stel je voor dat ik commentaar zou krijgen. Of verwachtingen die ik niet waar kon maken. In mijn jeugd ben ik ook wel gepest omdat ik als kind afweek. Nee zeg, dan maar alleen zijn. Ik wist tenminste wat ik aan mezelf had.
Dat ik me regelmatig eenzaam en onbegrepen voelde hoorde nu eenmaal bij me. Dat ik regelmatig chronische klachten had óók. Ik zag het verband niet tussen onzekerheid, eenzaamheid en chronische klachten als ontstekingen, hoofdpijn of vermoeidheid.
Nu ervaar ik hoe bijzonder het is om samen met een groep vrouwen van verschillende leeftijden iets te bedenken en vorm te geven. Het is stimulerend, motiverend, ontspannend, humoristisch en hartverwarmend. Ik kom na de avonden met Stikleutig opgeladen (en laat) weer thuis.
Zo’n vrouwengroep geeft het gevoel dat je ergens bij hoort, je leert mensen kennen en je inbreng en je kwaliteiten worden gewaardeerd. Kortom: je voelt je meer thuis en dat is reuze gezond.
Nog steeds ben ik onzeker. Ik ben nu eenmaal niet iemand die zichzelf wilt voorstaan op wat ik allemaal kan. Die wil vechten voor een plaatsje vooraan. En als ik dat wel doe, fluit mijn lichaam me meteen terug. Ik krijg dan hoofdpijn, rugklachten, vermoeidheid of zelfs een blaasontsteking.
Wat is het bevrijdend om mijn nieuwe ik te zijn!
Natuurlijk heb ik daaraan hard gewerkt: stap voor stap oude overtuigingen overboord gegooid. Zoals dat je pas zichtbaar mag zijn als je zelfverzekerd bent en alles goed op een rij hebt, wat dat dan ook is. Ik heb geleerd om zo om te gaan met mijn gevoelige ik zodat het nu geen valkuil meer is. Geen blokkade omdat ik iets niet meer weet, maar een gevoeligheid die juist voordeel oplevert en energie vrijmaakt. Jezelf voelen floreren in een groep is ook nog eens gezond makend door de ontspanning, plezier en motivatie die je elkaar geeft.
En het grappige is dat ik nu complimenten krijg voor precies dezelfde eigenschappen waarop ik vroeger werd bekritiseerd.
Dus: voel je jezelf onzeker in een groep? Heb je het gevoel dat je er niet bij hoort? En heb je terugkerende klachten zoals vermoeidheid, hoofdpijn of ontstekingen?
De eerste tip is: bekritiseer jezelf niet vanwege je onzekerheid en je gevoeligheid. Duw het niet weg omdat je zo niet wilt zijn. Je wijst dan een deel van jezelf af dat eigenlijk juist gehoord wil worden.
Als je hulp wilt bij het creëren van de nieuwe jij vol zelfvertrouwen, maak dan een gratis belafspraak met me. Dan krijg je wat handvatten om je op weg te helpen.
